นิตยสาร The Economist ได้คัดค้านการรัฐประหารครั้งนี้ว่า "การก่อรัฐประหารนั้นก็เหมือนกับสงครามซึ่งเกิดขึ้นง่ายแต่ยากที่จะจบลง... การที่เหล่านายทหารเชื่อว่ารัฐประหารจะแก้ปัญหาทุกอย่างได้เป็นความผิดพลาดอย่างยิ่ง เพราะเมื่อใดก็ตามที่มีการเลือกตั้ง พรรคไทยรักไทยซึ่งให้ความสำคัญกับชนชั้นรากหญ้า จะยังคงทำได้ดีแน่นอน ไม่ว่า พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร จะได้รับอนุญาตให้กลับเข้ามาในประเทศเพื่อมาเป็นหัวหน้าพรรคอีกหรือไม่ก็ตาม การเปลี่ยนรัฐบาลโดยการประท้วงตามท้องถนนและการยึดอำนาจของทหารที่มีขึ้นได้ล้มล้างการพัฒนาทั้งปวงในทศวรรษที่ผ่านมาซึ่งไทยได้พยายามก้าวออกมาจากอิทธิพลของทหารและชนชั้นศักดินา ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นดูเหมือนจะมีแต่ความวุ่นวายไร้เสถียรภาพ และความวุ่นวายนี้ก็ไม่ช่วยทำให้การเมืองสะอาดขึ้น" บทความนี้กล่าวต่อว่าการที่ พล.อ.สนธิขาดการสร้างความเชื่อมั่นในการรัฐประหารต่อนานาชาติ อาจทำให้เกิดการสนับสนุนผู้นำทางทหารหรือเพิ่มแนวโน้มการเป็นเผด็จการในประเทศเพื่อนบ้าน [20]

หนังสือพิมพ์ New York Times กล่าวถึงการรัฐประหารว่า "ด้วยการรัฐประหาร ประเทศไทยได้กลายเป็นอีกประเทศหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้ให้ความหมายใหม่กับคำว่าประชาธิปไตยด้วยสิ่งที่ไม่เป็นประชาธิปไตย ซึ่งอาจเป็นการจัดการหรือฉีกรัฐธรรมนูญเพื่อที่จะไปให้ถึงเป้าหมายทางการเมือง บัดนี้ ไทยและฟิลิปปินส์ซึ่งเป็นประเทศแบบอย่างในด้านประชาธิปไตยของภูมิภาคนี้ได้ขับไล่ผู้นำที่มาจากการเลือกตั้งของเขาเอง" [21]